Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Duo Reges: constructio interrete. Satis est ad hoc responsum. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Sed haec in pueris; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nihil illinc huc pervenit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quibus ego vehementer assentior.

Quod idem Peripatetici non tenent, quibus dicendum est, quae
et honesta actio sit et sine dolore, eam magis esse
expetendam, quam si esset eadem actio cum dolore.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda
vides.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Prioris generis est docilitas, memoria;

Quid vero?: De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Ille incendat?
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.