Sed fortuna fortis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Dici enim nihil potest verius. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

1. Videsne, ut haec concinant?
2. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
3. At hoc in eo M.
4. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Cum autem hominem in eo genere posuisset, ut ei tribueret animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret animus, sed ut nihil esse praeter animum videretur.

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum
quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Bork

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Stoicos roga.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Primum divisit ineleganter;

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Efficiens dici potest. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.

• Non est igitur summum malum dolor.
• Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
• Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
• Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.