Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Deinde dolorem quem maximum?

Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Duo Reges: constructio interrete. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque
in bonis ponatur neque in contrariis.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Dicimus aliquem hilare vivere;
Tria genera bonorum;
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Respondeat totidem verbis. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Recte, inquit, intellegis.

Bork: An hoc usque quaque, aliter in vita?
Paria sunt igitur.: Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Bork: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Frater et T.: Poterat autem inpune;