Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dici enim nihil potest verius. Duo Reges: constructio interrete. Recte, inquit, intellegis. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Beatus sibi videtur esse moriens.
- Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
- Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
- Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
- Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
- Bork
- Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
- At certe gravius.
- Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
- Is es profecto tu.
- Erit enim mecum, si tecum erit.
- Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
- Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
- Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
- Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque partibus maiores quam corpore, quid occurrat non videtis.
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Cupit enim dÃcere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Ergo, inquit, tibi Q. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.