Tum mihi Piso: Quid ergo?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Si enim ad populum me vocas, eum. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Tolletur enim appetitus animi, si, ut in lis rebus, inter quas nihil interest, neutram in partem propensiores sumus, item in nobismet ipsis quem ad modum affecti simus nihil nostra arbitrabimur interesse.
- Bork
- Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
- A mene tu?
- Praeclare hoc quidem.
- Scaevolam M.
- An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
- Bork
- Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Omnis enim est natura diligens sui. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Non est igitur voluptas bonum. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nunc de hominis summo bono quaeritur;
- An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
- Cur post Tarentum ad Archytam?
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Duo Reges: constructio interrete. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
- Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
- Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
- Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
- Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
Ea enim vita expetitur, quae sit animi corporisque expleta virtutibus, in eoque summum bonum poni necesse est, quandoquidem id tale esse debet, ut rerum expetendarum sit extremum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;