Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos vero, inquit ille; Venit ad extremum; Duo Reges: constructio interrete. Pollicetur certe. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nihil enim hoc differt. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Nihil sane.: Nemo igitur esse beatus potest.
Bork: Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Bork: Omnis enim est natura diligens sui.
Bork: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Quonam modo?: Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Optime, inquam.: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Praeteritis, inquit, gaudeo.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

At enim, quem ad modum tute dicebas, negat Epicurus
diuturnitatem quidem temporis ad beate vivendum aliquid
afferre, nec minorem voluptatem percipi in brevitate
temporis, quam si illa sit sempiterna.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum
esse?

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;